บทกวีราษฎร์ : ศาลรัฐธรรมนูญ

บทกวี โดย จักรภพ เพ็ญแข - Jakrapob Penkair

 

เรียกตัวเองว่า “ศาล” ก็ด้านหนัก       หนาทั้งพักตร์หนาทั้งจิตผิดวิสัย

นักกฎหมายหรือขี้ข้าเทวาลัย           มันช่างไร้ศักดิ์ศรีเสรีชน
รัฐธรรมนูญมีเอาไว้รับใช้ราษฎร์        ใช่ให้พวกขี้ขลาดไปเช็ดก้น
นี่ล่ะหรือตุลาการพาลชน                 อายถึงต้นตระกูลใดให้เกิดมา
มีพ่อแล้วยังผวาหาพ่อใหม่              คลานเข้าไปเคารพศักดิ์ของนักฆ่า
รับคำสั่งเปื้อนเลือดเดือดเดือดมา      ปล้นประชากลางเมืองจนเลื่องลือ
วิถีพุทธดันรับนับถือผี                     ประชาธิปไตยก็มีเอาขี้หรือ
นักกฎหมายหัวดีดีมีฝึกปรือ             บำเพ็ญตนเป็นกระสือรื้อกองมูล
ศาลเยี่ยงนี้ย่อมาจาก “สุสาน”          เอาวิญญาณเลวร่วมมารวมศูนย์
ความระยำอัปรีย์ทวีคูณ                   ยึดกองมูลแสนเหม็นว่าเป็นนาย
ลืมประชาลืมธรรมลืมกำพืด             ลมหายใจควายฟืดก็เลือนหาย
มีกรรมชั่วคอยดึงไม่ถึงตาย              เพื่อให้ได้ทรมานนานหลายปี
หวังกำหนดมาตรฐานเป็น “ศาล” หลัก “ศาล” แท้แท้ถามทักเพราะใช่ที่
ก็ยังด้านเดินต่อไม่รอรี                    ศาลดีดีต้องมาด้านเพราะศาลปลอม
แค่คนใช้เผด็จการศาลที่ไหน           แถมอ้วนท้วนทันใจใช่ศาลผอม
รับเสี้ยวเศษอาหารกินเพราะยินยอม   ช่วยอ้อมค้อมตีความตามบัญชา
เกือบแก่ตายใกล้โลงยังโกงชาติ       ด้วยมั่นใจในอำนาจวาสนา
ไม่นานดอกบารมีที่มีมา                  จะหมดท่าสิ้นทางจนวางวาย
ไม่ท้าใครกลับมาท้าประชาราษฎร์     แสนอนาถนักหนาศรัทธาสลาย
เมื่อผลงานโฆษณามายาคลาย         ทุกหญิงชายชาวไทยเข้าใจดี
วินิจฉัยกันไปเถิดแค่เปิดศึก             เราเจ็บลึกเพียงไหนไม่หน่ายหนี
เจตนารมณ์ปวงประชาเขามาดี          ใครเข้าขี่ขู่เข็ญได้เห็นกัน
ใหญ่กันอยู่หมู่เดียวเที่ยวกดปุ่ม         สร้างศาลคุมควบประกบให้ขบขัน
ทำลายขวัญหวั่นหวาดราชทัณฑ์       ถึงคืนวันหายขลาดเลิกหวาดกลัว
อวดว่าไทยแตกต่างต่างตรงไหน      ถ้าคนไทยล้วนไม่มีเสรีทั่ว
เผด็จการศาลใหญ่ใช้ความกลัว        เพื่อกดหัวปิดปากลากประจาน
ไฉนความยุติธรรมหาไม่ได้              หรือเพราะไทยในวันนี้ไม่มีศาล
ศาลแห่งความยุติธรรมเพียงตำนาน   หรือคนดีในศาลไม่กล้าพอ
อาจเพราะไทยถึงเวลารื้อสารบบ       ต้องล้างลบอุปถัมภ์ร่ำร้องขอ
อย่าเกลื่อนกลบหลบเลี่ยงแค่เพียงพอ          ประชาชนเลิกรอต้องรุกเร้า
รวมพลเถิดประชาชนคนเป็นเหยื่อ      ละความเชื่อไสยเวทซากเศษเก่า
ให้รัฐไทยใหม่ชัดว่ารัฐเรา                ศาลของเขาคืนไปไม่ต้องการ
ใครอยู่ในเมืองไทยให้รอบคอบ         ใครนอกกรอบช่วยคืบให้สืบสาน
ใช่เพียงช่วยแก้ขัดให้รัฐบาล            แต่เพื่อกาลต่อไปเมืองไทยเรา
ขบวนการเรานานกว่า “ยิ่งลักษณ์”     มาช่วยเสริมเติมน้ำหนักต้องปักเสา
ในวันนี้ร่วมรถก็ร่วมเรา                    ถึงป้ายเขาเขาลงเราตรงไป
สู้กับศาลไม่ต้องรวมกันหน้าศาล       สังเกตการณ์อยู่บ้านพวกหนึ่งได้
แต่มุ่งในความคิดและจิตใจ             ต้องเปลี่ยนในขั้นฐานแล้วสานทอ
ใครไม่พร้อมออกด้วยโปรดช่วยคิด    จะแก้ผิดประเทศไทยอย่างไรหนอ
เตือนให้พอกลับกลายเป็นไม่พอ       ความเป็นต่อเขาทั้งหมดจึงลดลง
คนมาใหม่ใช่ว่าจะวิเศษ                  ตัวกิเลสตัณหายังพาหลง
แต่หลายสิ่งที่เขาทำจะดำรง            เป็นต้นทุนเสริมส่งตรงประเด็น
ผู้พิพากษาที่ดีมีอยู่แน่                    รู้เกิดแก่เจ็บตายมีให้เห็น
มองเห็นความอยุติธรรมอันลำเค็ญ    แม้ยามเร้นหลบใครอยู่ในครุย
สามประสานศาลไทยทำให้ถูก          อย่าให้ลูกหลานตรมหรือถ่มถุย
ถึงทำท่าน่าเชื่อสวมเสื้อครุย             เดินกรายกรุยเรียกท่านอย่าทันที
อำนาจศาลมาจากประชาชน             ใช่มาจากพวกปล้นหรือภูติผี
ยึดอำนาจเขามานั่นกาลี                 ใครคอยชี้ว่าเป็นศาลอย่าด้านตาม
เอาธรรมะมาเป็นเครื่องยุติ               เอาดำริราษฎร์รองไม่ต้องถาม

รัฐธรรมนูญหรือสิ่งใดในเขตคาม จะ “ดี” “งาม” “จริง” แท้แก่ตนเอง.

*************************