รัฐธรรมนูญรัฐประหารสมบูรณ์แบบ...ประชาชนต้องเร่งเดินหน้าแก้

บทชี้นำ

จาก RED POWER ฉบับที่ 19 ปักแรก กันยายน 2554

รัฐธรรมนูญปี 50 คือ รัฐธรรมนูญที่ออกแบบมาเพื่อใช้ทำรัฐประหารโดยชอบด้วยกฎหมายของ ศาล + ทหาร เพื่อรักษาอำนาจและเสริมบารมีให้แก่ผู้มีบารมีนอกรัฐธรรมนูญในฐานะมือมองไม่เห็น โดยไม่ต้องให้ทหารขับรถถังออกมาให้ระคายเคืองตีนนานาชาติ

          26 สิงหาคม ปีนี้ พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ อายุย่างเข้า (โรง) 92 ปี แต่ยังเนืองแน่นไปด้วยขุนทหาร สัญลักษณ์แห่งอำนาจตัวจริง คือ คำอธิบายของรัฐธรรมนูญฉบับรัฐประหารสมบูรณ์ที่รวมศูนย์อำนาจไว้ที่เธอ และเธอทำตัวดุจศาสดาพยากรณ์ (เมซิอะ)

          เธอจะตายก่อนระบอบหรือระบอบจะตายก่อนเธอ ระยะเวลาแห่งอายุไขที่เดินสวนทางกันกำลังท้าทายสายตาคน 63 ล้านคน

          เธอสั่งหน้าแหลมฟันดำเขียนในรัฐธรรมนูญฉบับรัฐประหารสมบูรณ์แบบโดยชอบด้วยกฎหมาย โดยวางโครงสร้างอำนาจอย่างซับซ้อนและวางบุคลากรคุมอำนาจไว้ 10 ปี นับตั้งแต่ 19 กันยายน 2549 โดยไม่ให้เห็นตัวเธออย่างมีเงื่อนงำและน่าสงสัย

          ระบบศาลไทยคืออำนาจตัวจริงตามรัฐธรรมนูญฉบับรัฐประหารสมบูรณ์แบบโดยชอบด้วยกฎหมายที่ทหารเป็นผู้คุ้มครองโดยมีอำนาจเต็มตลอดกาลในการล้มรัฐบาลด้วยการปลดนายกฯและยุบพรรค และเปลี่ยนตัวนายกฯใหม่เมื่อไรก็ได้

          ศาลรัฐธรรมนูญ และ ปปช. ที่ประกอบไปด้วยเด็กของเธอ คือตัวแสดงที่วางอำนาจให้อยู่นานที่สุดถึง 10 ปี โดยไม่กระมิดกระเมี้ยนและอายฟ้าอายดิน

          ผู้นำศาลและผู้นำอัยการทุกคนในฐานะข้าราชการประจำ ถูกขยายอายุและขยายอำนาจจนถึงอายุ 70 ปี โดยไม่ต้องหลุดจากตำแหน่ง

          ประธานศาลฎีกา ประธานศาลปกครองสูงสุด และประธานศาลรัฐธรรมนูญ ทำหน้าที่เป็นผู้แต่งตั้งสมาชิกรัฐสภาและรัฐบาล ทั้งทางตรงและทางอ้อม

          ทางตรง ตั้งสมาชิกวุฒิสภาจำนวน 75 คน คุมรัฐบาล

          ทางอ้อม รับรองแต่งตั้ง ส.ส. ,สว. ทุกคนโดยองค์กรอิสระ กกต. (ที่ศาลเป็นผู้แต่งตั้งขึ้น)

          รัฐบาลจะล้มไม่ล้มก็อยู่ที่ ปปช.,กกต. และองค์กรอิสระอันทรงอำนาจที่ศาลตั้งขึ้น (และส่วนใหญ่เป็นผู้พิพากษา) จะชงขึ้นมาให้ฟันคอ

         

ทั้งทางตรงและทางอ้อม ประธานศาลทั้งสามผู้ยิ่งใหญ่และกกต.ผู้ทรงอำนาจไม่รู้จักผู้ถูกแต่งตั้งว่าดีหรือร้ายแต่ทำหน้าที่แต่งตั้งคล้ายตรายาง

          ตัวจริงผู้เลือกสรรส่งให้ตรายางประทับ คือเธอ มือที่มองไม่เห็นผู้มีบารมีนอกรัฐธรรมนูญ

          ศาลทั้งสามสถาบันจึงเป็นผู้รับหน้าเสื่อประดุจหนังหน้าไฟเต็มๆ

          ส.ส.และคณะรัฐมนตรีทุกคนมีอำนาจจากความเห็นชอบของประชาชน (จะผิดบ้างถูกบ้าง ประชาชนตรวจสอบได้ทุก 4 ปี)

          ศาลทุกศาลและผู้นำศาลทุกคน มีอำนาจขึ้นเองโดยประชาชนไม่เคยเห็นชอบเลย (จะผิดหรือถูกประชาชนไม่มีสิทธิตรวจสอบเลย) แต่ทุกคนเป็นปุถุชนที่ผิดได้ถูกได้

          ความผิดของศาลที่เห็นแล้ว คือ ตัดสินคดีการเมืองผิดใจประชาชนและผิดหลักการที่จะต้องปฏิบัติตามตัวบทกฎหมายอย่างอิสระแต่กลับกลายเป็นผู้ปฏิบัติตามนโยบายการเมืองของมือที่มองไม่เห็น ดังนั้นในความผิดเดียวกันจึงวินิจฉัยไม่เหมือนกันขึ้นอยู่กับสีเสื้อของจำเลยว่า เหลือง หรือ แดง

          ยุบพรรคไทยรักไทยแล้วยุบพรรคพลังประชาชนอีก แต่ไม่ยุบพรรคประชาธิปัตย์ทุกคดี

          สมัครพ้นจากนายกฯ เพราะรับประโยชน์จากการทำกับข้าวออกทีวี แต่อภิสิทธิ์รับงาช้างราคาเกิน 3,000 บาทแต่ขาดเจตนา

          ศาล คือ ตัวแทนของสถาบันอันศักดิ์สิทธิ์

          การรักษาสถาบันศาล คือ การรักษาสถาบันอันศักดิ์สิทธิ์

          สภาบันสภาผู้แทน และรัฐบาล คือ ตุ๊กตาล้มลุก , ล้มแล้วลุกได้

          สถาบันศาล คือ ตุ๊กตาล้มแตก , ล้มแล้วแตกลุกไม่ได้ ต่อติดใหม่ไม่ได้

          ต้องเร่งนำศาลออกจากคุกรัฐธรรมนูญ

          ทางเดียวที่จะรักษาสถาบันศาล ต้องเร่งแก้ไขรัฐธรรมนูญฉบับรัฐประหารสมบูรณ์แบบนี้โดยเร่งด่วน

          รหัสลับอันตรายของรัฐธรรมนูญฉบับรัฐประหารสมบูรณ์แบบ คือ แก้ไม่ได้แต่ไม่แก้ก็ไม่ได้

          แก้ไม่ได้ เพราะ ผู้ร่างมีเป้าหมายแอบแฝงที่มือมองไม่เห็นพึงพอใจ,รัฐบาลไหนแก้ก็ต้องพัง

          ไม่แก้ก็ไม่ได้ เพราะ ผลแห่งการใช้มา 4 ปีเต็มๆ ความศรัทธาต่อสถาบันศาลพังทลายและกำลังฉุดรั้งสถาบันทางสังคมอื่นคลอนแคลนจนน่าเป็นห่วง

          รัฐบาลเสนอแก้รัฐบาลก็พัง แต่ถ้าไม่แก้ระบบก็พัง

          องค์กรประชาชนผู้รักแผ่นดินเดินหน้าได้เลยไม่ต้องฟังคำสั่งของพรรคการเมืองใดๆทั้งสิ้น